کد مطلب:12297 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » احكام

اگر گناهي بدون قصد و از روي عصبانيّت، از ما سر بزند، حكم آن چيست؟

كفر در لغت به معناي پوشاندن چيزي است و كفران نعمت، يعني پوشاندن نعمت با ترك شكر آن; بر اين اساس، كافر يك معناي نسبي پيدا ميكند و مسلماني كه مطلب حقّي را انكار كند، نسبت به آن مطلب، كافر ميباشد; امّا اگر كافر، مطلق و بدون قرينه به كار رود، منظور كسي است كه خداي متعال و نبوّت انبياي الهي را قبول ندارد.(مفردات راغب، كفر.)

بدين معنا، اهل كتاب كافر نيستند و با كفّار تفاوت دارند، چون كافران كساني هستند كه خدا و نبوّت و شريعت را نپذيرفتهاند، امّا اهل كتاب، خدا و نبوت و شريعت پيامبران خودشان را ميپذيرند; از اين رو، در بسياري احكام، اهل كتاب با كفّار فرق ميكنند و اسلام حقوقي را براي اهل كتاب به سميّت ميشناسد، برخلاف كافران كه اين حقوق را ندارند.

اما در آيه شريف كه اهل كتاب و مشركان را از كفّار برشمرده است، منظور از كافر كسي است كه رسالت حضرت رسول اكرمرا نپذيرفته، نسبت به آن كافر شده است، نه كافر به معناي مطلق! كه اهل كتاب از آنها نيستند و روشن است كه اهل كتاب در كفر و پوشاندن رسالت حضرت رسولبا مشركان هماهنگند; به همين علت، به هر دو، كافر گفته شده است.

منظور از اين كافر، كافر اصطلاحي كه در ذهن شما است نميباشد، بلكه به معناي منكر رسالت حضرت رسولميباشد.(علامه طباطبايي، تفسير الميزان، ج 20، ص 336، جامعه مدرسين قم.)